Tegenwoordig worden we geacht het allemaal zelf te kunnen. Je wordt van jongs af aan al voorgehouden dat je zelfstandig moet zijn, dat je zelf keuzes dient te maken en dat om hulp vragen een teken van zwakte is. Maar is dat wel zo? Is het niet eerder juist andersom? Is het vragen om hulp niet juist een teken van kracht. Je gaat staan voor wat je wilt, laat jezelf horen en erkent dat je het niet zelf kunt: dat je hulp nodig hebt. Daar lijkt niets zwak aan te zijn!
Hulp bieden en het menen, is net zo simpel.
In dit artikel geef ik wat voorbeelden hoe je het beste hulp biedt en hulp vraagt.
Het bieden van hulp
Je zegt het zo makkelijk: “als je hulp kunt gebruiken, dan geef je maar een gil” of “mijn deur staat altijd voor je open”. Natuurlijk meen je het vaak ook, maar de andere partij zal je nooit om hulp vragen. Het is namelijk te vrijblijvend en niet concreet genoeg. Beter geef je daarbij ook gelijk concreet aan waarmee je iemand kunt helpen.
Bijvoorbeeld:
Je buurvrouw of vriendin heeft net een kindje gekregen of dealt met een ziekte. Geef bij haar aan, dat je graag 1 of 2 keer in de week een maaltijd voor haar en haar gezin kookt. Of dat je op zaterdag boodschappen doet en dat als ze een lijstje naar je appt, jij de boodschappen voor haar meebrengt.
De kans dat je buurvrouw of vriendin ingaat op je aanbod tot hulp is vele malen groter dan het vrijblijvende “geef maar een gil als ik iets voor je kan doen”.
Nog een voorbeeld:
Een goede vriend of familielid gebruikt buitensporig veel drugs en heeft dringend hulp nodig. Een spoedige opname in een afkickkliniek zou de beste oplossing zijn. Een heel lastige situatie, omdat er veel moet gebeuren, wil de persoon uiteindelijk geholpen worden. Je kan het in ieder geval zo makkelijk mogelijk maken door veel bezwaren alvast weg te nemen. Ga bijvoorbeeld op zoek naar de beste afkickkliniek en informeer alvast naar wachttijden voor opname. Dan ben je goed beslagen ten ijs als je het gesprek aangaat.
Het vragen om hulp
Zoals ik al zei, getuigt het van kracht als je om hulp durft te vragen. Ga er altijd vanuit dat de mensen om je heen hulp willen bieden. Ook wanneer ze dat niet nadrukkelijk hebben uitgesproken. Je kan misschien het idee hebben dat je teveel bent of een ander niet tot last wilt zijn, maar is jouw onzekere stemmetje dat zich roert.
Denk maar zo: hoe zou jij reageren als iemand met dezelfde hulpvraag bij jou aanklopt. Zou je het vervelend vinden of zou je graag willen helpen? Zoals je zelf reageert, reageren anderen vaak ook.
En nog een puntje… Mensen vinden het fijn om nodig te zijn. Jouw vraag om hulp maakt hen belangrijk. Jij klopt bij juist die persoon aan voor hulp en niet bij een ander. En wie wil er nou niet belangrijk gevonden worden?
Precies!
