Volgende week hebben wij een bruiloft. Nou heb ik nog best een leuk jurkje in mijn kast hangen waar ik me prima in zou kunnen vertonen. Maar hej, ik ben een vrouw en die grijpen graag iedere gelegenheid aan om een nieuwe outfit te scoren. Right? In mijn geval, het liefst zo goedkoop mogelijk. Ik geef nooit heel veel geld uit aan kleding. Dat kan ik gewoon niet.

 

Tijd voor een nieuw jurkje!

Dus struinde ik de afgelopen dagen gretig een aantal webshops af. Wat was nou het toeval? Er was sale! Kwam dit even goed uit. Hoewel dat in mijn geval eigenlijk helemaal niet zo best was, want sale maakt hebberig. Mij in ieder geval wel! De leuke jurkjes vlogen mij om de oren, de ene nog kekker en feestelijker dan de andere. Het verleidelijke was dat ze allemaal flink waren afgeprijsd. Het liefste stopte ik ze allemaal in mijn winkelwagentje!

 

Ik neem gewoon alles!

Dat ene schattige vestje kostte nu ook geen drol meer en tjeempie…nog een vest waar je je qua prijs nu geen buil meer aan zou vallen! In een opwelling smeet ik alles wat ik leuk vond in het winkelwagentje. Gewoon om te kijken hoe dat zou voelen. Ik kende mezelf ook wel langer dan vandaag en wist dat ik terug zou krabbelen wanneer het puntje bij paaltje kwam.

Dan zou ik de kledingstukken aan een strenge selectie onderwerpen en dan zouden er waarschijnlijk niet meer dan twee items overblijven. Uiteindelijk kwam de score neer op maar liefst drie jurkjes en twee vestjes. De schade bedroeg €100. Dat is natuurlijk geen geld voor kledingstukken die dit bedrag normaal gesproken per stuk zouden kosten!

 

Houd me tegen, iemand?!

Ik bleef even naar het scherm en het bedrag staren, hopend op dat puntje dat het paaltje zou bereiken. Dat puntje kwam niet, het paaltje al even min. Ik hoefde alleen nog maar op die ene button te klikken die mijn bestelling definitief zou maken. Ik drukte! De procedure ging verder en ik ging door naar de betaalopties. Nog steeds had ik nu de mogelijkheid om ervan af te zien. Dat is wat ik al-tijd deed in dergelijke situaties. Dit was hét moment om weer bij zinnen te komen en spijt te krijgen. Dat gebeurde niet. Houd me tegen! Iemand? Spijt nam geen bezit van me, mijn gretigheid dreigde ditmaal te winnen. Waar is dat schuldgevoel wanneer je het nodig hebt?!

Te laat! Ook nu klikte ik verder en ik ging nog een stapje verder: ik betaalde! Nu was het echt definitief. Nu zat ik eraan vast. Dat ging vast pijn doen. Nu zal de spijt vast zwaarder wegen dan die hebberigheid. Nee hoor, met een glimlach en een voldaan gevoel zat ik achter mijn scherm. Geen spoortje spijt te vinden. Ik voelde me weer even een puber die haar kleedgeld er in één keer doorheen had gejast en meteen al weer reikhalzend uitkeek naar de volgende ronde. Het voelde goed!

 

Soms moet je het gewoon doen

Een totaal nieuwe sensatie voor mij. Normaal gesproken geef ik niet meer dan een paar tientjes uit aan nieuwe kleding voor mezelf. Iets houdt me steeds tegen om dat te doen. Ik vind het zonde van zoveel geld waar ik ook zoveel leuke en waardevolle dingen voor mijn gezin mee had kunnen doen. Een schuldgevoel bekruipt mij wanneer ik ook maar een euro teveel aan mezelf uitgeef. Vandaag liep het anders. Ik deed eens ‘gek’! En dat voelde helemaal niet verkeerd. Je moet jezelf zo nu en dan eens kietelen, want een ander doet het niet. Toch?

Lees ook Judith’s blog: nachtje stappen, daar word je toch veel te oud voor?!

 

Kijk ook eens in onze shop