Iedereen kent de uitspraak: ‘Vroeger was alles beter!’ Vroeger was niet alles beter, vroeger was alles anders. Anders is niet perse beter. Ik bereik nu een leeftijd dat mijn ‘vroeger’ een steeds groter gebied krijgt. Mijn verleden reikt steeds verder en dus kom ik nu op een punt dat ik ook regelmatig het heden met het verleden vergelijk. Zeker nu ik zelf kinderen heb, zie ik significante verschillen met mijn eigen jeugd!
Sommige dingen uit mijn jeugd, die zijn mijn kinderen totaal onbekend. Zo huurden wij vroeger nog wel eens een videorecorder en videofilms! Dat is nu niets bijzonders meer, want met één druk op de knop hebben we een filmstream binnen handbereik. Alle leuke, magische (teken)films liggen voor het oprapen. We hoeven er de deur niet meer voor uit. Als een film na vijf minuten tegen blijkt te vallen, dan is er geen man over boord en zappen we gewoon door naar de volgende.
Zo is dat ook met muziek. Ik kon vroeger een hele dag op mijn zolderkamertje spenderen om mijn favoriete nummers op te nemen op een cassettebandje. Een cassette-wattes??! Dan kon ik onderweg de allernieuwste liedjes uit de top 40 in mijn Walkman afluisteren. Niet veel later werd die Walkman een Discman. Die laatste had als vervelende eigenschap wel eens over te slaan bij een hobbel of een bobbel. En had ik een CD echt teveel beluisterd? Dan was het ding permanent beschadigd en moest ik een nieuwe kopen. Die CD en CD speler evolueerde in rap tempo. Enkele jaren later konden CD’s gekopieerd worden! En nog weer wat jaren later maakte de CD plaats voor de welbekende muziekstreams en kon je ieder nieuw album gewoon downloaden. De Walkmans en Discmans verdwenen uit het straatbeeld en daar kregen we de mp3 speler voor terug.
Het digitale tijdperk deed zijn intrede
Internet deed rond mijn vijftiende zijn entree. Pas enkele jaren later hadden wij ook een aansluiting. Toen moesten we nog met de telefoonlijn inbellen, dan hoorde je een krakend piepend geluid en dan had je verbinding. Het was altijd de vraag voor hoe lang! Met MSN-Messenger kon je chatten met je vrienden en volgens mij was ICQ net voor MSN helemaal trending. Hyves kwam in beeld en het digitale tijdperk was geopend.
Dit tijdperk breidde zich uit, er kwamen ook mobieltjes met internet. ICQ en MSN-Messenger maakten plaats voor Ping en Whatsapp. Ping ruimde even later helemaal het podium en Whatsapp rouleerde. Muziek en films kon je gewoon downloaden en op je mobieltje luisteren. De hippe mp3 speler verdween en een Walkman of Discman stamde inmiddels uit de middeleeuwen! Vanaf dat punt werd alles alleen maar meer, sneller en makkelijker.
Dan hebben, of nee, hadden we nog de Gulden. In het jaar 2002 kregen we daarvoor de welbekende Euro in de plaats. Alles werd duurder, al werd er bij hoog en laag beweerd dat dit niet zo was. De strippenkaart en de treinkaartjes verdwenen. Daar kregen we die hippe ov-chipkaart voor in de plaats. En foto’s? De fotorolletjes en het ontwikkelen hiervan behoorde ook ineens tot het verleden, want de digitale camera maakte een grote opmars. Je vakantiekiekjes in foto albums plakken werd ook een stuk makkelijker gemaakt, dat kon ook ineens allemaal digitaal in digitale foto albums. Ja, je leest dat ook wij heel wat veranderingen doormaakten in de loop der jaren en dat een hoop nostalgie met de noordenwind vertrok. Deze nostalgie behoort hedendaags tot onze herinneringen. Misschien wel hele waardevolle herinneringen.
Mijn vroeger is niet de vroeger van mijn kinderen
Mijn kinderen hebben geen benul van strippenkaarten, ouderwetse fototoestellen, videorecorders, videobanden, cassettebandjes, CD’s Walkmans of Discmans. Zij groeien op met de high tech hoogstandjes van nu, net zoals wij opgroeiden met de revolutionaire, technische hoogstandjes uit de tijd van onze ouders en opa’s en oma’s. Hierdoor zal de uitspraak dat vroeger alles beter was, tijdloos zijn. Iedere generatie roept dit. Want iedere generatie maakt veranderingen door. Onze kinderen maken een andere jeugd door dan wij deden. En ja….dat is anders, maar wellicht niet beter? Een stukje jeugdsentiment en nostalgie gaat voor ons verloren. Dat is jammer, maar vooral voor ons zelf!
Ik mis die uurtjes op mijn zolderkamertje nog steeds wel eens. Wat was de kick groot als eindelijk dat ene liedje uit de boxen schalde en ik precies op tijd de opnameknop indrukte!
Pas de volgende dag kon ik dit trots aan mijn vriendinnetjes verkondigen, want wij hadden toen nog geen mobieltjes of internet. Als ik écht iets meteen wilde delen, dan belde ik nog wel eens. Met de huistelefoon. Je weet wel, zo’n ding met een draaischijf en een hoorn! Of ik sprong op mijn fiets en racete naar die vriendin toe. Het waren mooie en fijne tijden en ik weet zeker, dat mijn kinderen later ook zo terug kijken op de technische hoogstandjes van nu.
Lees ook: Column: big forty, big deal!
