‘De wekker weer moeten zetten is nog wel het meest vervelende van het einde van de vakantie.’, zei ik tegen mijn lief terwijl ik de wekker weer zette. ‘Dat de wekker morgenochtend weer afgaat, dat vind ik nog veel vervelender!’, vulde hij aan. Ik kon niet anders dan het hier roerig mee eens zijn. Die wekker sucks big time. Geen wekker hoeven zetten vind ik het ultieme vakantiegevoel, maar ook van vrijheid!
Dag zomervakantie, wat was je fijn…
Dat was ‘m dan, het is voorbij. Bijna zou ik willen zeggen; ‘Dag zomervakantie, wat was je fijn!’ Maar dat klinkt zoooo Instagram en jeukerig. Op social media word ik overspoeld met statusupdates waarin uitbundig wordt verkondigd hoe fijn het is dat de scholen weer zijn begonnen. De vlag gaat weer uit, her- en der wordt de champagne uit de kast getrokken en worden vreugdedansjes gedaan en de leukste plaatjes en quotes passeren de revue. De ene nog herkenbaarder dan de ander. Hoewel, inmiddels niet meer voor mij. Twee jaar geleden vond ik hier nog wel herkenning in, nu ervaar ik de vakantieperiode toch anders. De meiden zijn nu groter en zelfstandiger en dat scheelt toch een hele hoop in de vakantiebeleving.
Hier kan ik wel aan wennen
Ik ben al weer drie weken aan het werk, de meiden hadden nog heerlijk vakantie…net als nog een groot deel van Nederland. Heerlijk die rust, want dat merk je wel hoor. Zowel op het werk als in het verkeer. Driewerf heerlijk! Dit mag de rest van het jaar wel zo blijven, ik kan er wel aan wennen. In de ochtenden geen drie kinderen die voor 08:30 opgestart en afgeleverd hoeven te worden. Het is rustig in het verkeer, in de winkels en er is ruimte in overvloed op de pontjes. Een ware verademing.
Aan al het leuks komt een einde
Maar ja, ooit is die school/ zomervakantie weer voorbij en dan is het in één ruk gedaan met die rust. Die dag brak hier afgelopen maandag aan. De wekker ging weer veel te vroeg en we moesten weer in het gareel. Al ging deze voorgaande weken ook al weer. Alleen had ik toen niet de ochtendspits met de kinderen erbij. Nu had ik deze weer wel.
Het is weer druk. Overal. Bij de pont, in het verkeer, op straat en in de supermarkt. Geluid. Overal. Gehaast. Overal. Mensen verscholen achter de schermpjes van hun mobieltjes, van die wanstaltige draadloze oordoppen in de oren en mensen die in de lucht of tegen de lucht lijken te praten. Ik kan geloof ik maar niet wennen aan telefonerende mensen in het straatbeeld. Het drukt me keer op keer met mijn neus op het pijnlijke feit dat we in een 24/7 economie leven en dat we altijd en overal bereikbaar zijn. Ik word daar onrustig van. Geen notie van de omgeving en geen notie van de mensen om hen heen. Zo kun je je eenzaam voelen terwijl het wemelt van de mensen.
Zei ik dat nou echt?
Kon ik die vakantiebubbel maar weer inkruipen. En samen met mij dan heel Nederland, anders haalt het nog niets uit natuurlijk. Twee jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik dit ooit hardop uit zou spreken! De wonderen blijken de wereld nog niet uit, al zal dit meer te maken hebben met onze meiden die nu een stukje groter en zelfstandiger zijn geworden. Of ik word gewoon oud, dat kan ook…
Maar serieus, oud of niet oud, diegene die ooit heeft verzonnen dat een werkdag (en/of een schooldag) voor 10:00 uur moet beginnen, die heeft ze toch niet allemaal op een rijtje? Het is toch gewoon een ware martelgang om voor 09:00 uur je comfortabele bed op te moeten geven en dat er dan ook nog van je wordt verwacht dat je helder van geest en alert bent? In de startblokken om vol overgave je dag te beginnen? Al doe ik nog zo mijn best… Mijn hobby zal het niet worden.
Lees ook: Nederlandse campings voor tieners